നോക്കൂ, ഞാനൊരു പെണ്‍കുട്ടിയായി...

ഇവള്‍ ഗസല്‍ ധാലീവാള്‍
2008 മാര്‍ച്ച് 6നു ‘ദി വീക്ക്’ മാസികയില്‍ വായിച്ച ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായ ഒരു ജീവിതകഥയാണ് ഈ എഴുത്തിനാധാരം. ഗസല്‍ ധാലിവാള്‍ എന്ന മനോഹരമായ പേരുള്ള സുന്ദരിയായ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി അവളുടെ ജീവിതം തുറന്നെഴുതിയിരിക്കുന്നു
തലക്കെട്ട് തന്നെ മനോഹരം..‘നോക്കൂ, ഞാന്‍ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയായി’.അവള്‍ തുടങ്ങുകയാണ് അവളുടെ ജീവിതയാത്രയുടെ കഥ.‘ഇതുവരെ ഞാനൊരു പുരുഷശരീരത്തിനുള്ളീല്‍ തളയ്ക്കപ്പെട്ടവളായിരുന്നു.ഒരു സര്‍ജന്‍ എന്റെ ശരീരത്തില്‍ തന്റെ കത്തി കൊണ്ട് എന്നെ സ്വതന്ത്രയാക്കുവോളം’...
ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ ഗസല്‍.25 വയസുള്ള യുവതി.മുന്‍പ് ഞാന്‍ ചാണ്ടീഗറില്‍ നിന്നുള്ള ഗുണരാജ് എന്ന പുരുഷനാമത്തിലാണ് വളര്‍ന്നത്.ഒരു പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ എന്റെ ചിത്രത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ തുറിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ടാകം, എനിക്ക് എത്ര ശതമാനം പുഷത്വമുണ്ട് എന്ന്. ഞാന്‍ നിങ്ങളെ കുറ്റപ്പെടുത്തുകയില്ല.ഒരു സമൂഹത്തില്‍ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന സ്വാഭാവിക പ്രതികരണമായിട്ടേ ഞാനിതിനേ കാണൂ.ഞാനെന്റെ കഥ പറയുമ്പോള്‍ അതെന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ കഥയാണ്. ആണിനും പെണ്ണീനുമിടയില്‍ സ്വന്തമായൊരു ലിംഗം പോലും നിശ്ചയിക്കപ്പെടാന്‍ അര്‍ഹതയില്ലാതവണ്ണം ദൈവത്തിന്റെ വികൃതിയെന്നോണം ജനിക്കപ്പെടുന്ന എന്നെപ്പോലെയുള്ള അനേകായിരങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടിയാണിത് എഴുതുന്നത്.കഴിഞ്ഞ 25 വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഞാന്‍ എന്റെ ശരീരത്തിനുള്ളീല്‍ ഞെരുങ്ങുകയായിരുന്നു.ആണെന്നു വിളീക്കപ്പെട്ടു വളര്‍ത്തപ്പെട്ട എന്നോടു ‘പെണ്‍ സ്വഭാവമാണു നിനക്കുള്ളതെന്ന്‘പലരും പറയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആകുലപ്പെട്ടു.ഞാന്‍ മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തയാണെന്ന് എനിക്കെന്നും തോന്നിയിരുന്നു. ആണിനും പെണ്ണീനുമിടയില്‍ എങ്ങുമില്ലാത്ത പ്രകൃതിയില്‍ ജനിക്കുവാന്‍ തക്കവണ്ണം ദൈവം എന്നെ എന്തിനിങ്ങനെ ശിക്ഷിച്ചുവെന്ന് ഞാന്‍ പരാതിപ്പെട്ടു.പക്ഷേ നന്ദിയോടെ പറയട്ടെ, ദൈവം മറ്റു പലര്‍ക്കുമില്ലാത്ത ഗുണങ്ങള്‍ എന്നില്‍ നിറച്ചു തന്നു.നല്ല ബുദ്ധിമാനായ കുട്ടി, നല്ല പ്രാസംഗികന്‍, നല്ല എഴുത്തുകാരന്‍,നല്ലപെരുമാറ്റം, ഇങ്ങനെ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് അസൂയ ഉളവാക്കുന്ന രീതിയില്‍ ഞാന്‍ വളര്‍ന്നു.അതിനു ഞാനെന്റെ കുടുംബത്തോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ബോര്‍ഡ് പരീക്ഷയ്ക്ക് നല്ല മാര്‍ക്ക് കിട്ടി.എണ്ട്രന്‍സ് എഴുതി,പ്രശസ്തമായ എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജില്‍ കിട്ടി. അവിടുത്തെ ബോയ്സ് ഹോസ്റ്റലില്‍ 4 വര്‍ഷം ജീവിതം. മറ്റു കുട്ടികള്‍ എന്നെ പറ്റി പറയാന്‍ പോകുന്ന കമന്റുകള്‍ക്ക് സഹിക്കാനവുംവിധം ഞാനെന്നെ തന്നെ ഒരുക്കിയിരുന്നു.‘ഇവനെന്താ എപ്പോഴും ബാത്രൂമില്‍ പോയി തുണി മാറുന്നത്?,പെണ്‍കുട്ടികളെ പോലെയാ നടത്തം, സംസാരം,’എന്നിങ്ങനെ. എനിക്കു പൊരുത്തപ്പെടാനാകഞ്ഞത് അവിടുത്തെ റാഗിംഗ് ആയിരുന്നു.പുറത്തു പറയാനാവാത്തതും ഒരു 18 വയസ്സുകാരന് ‍സഹിക്കാനാവുന്നതിലും അപ്പുറമായ റാഗിംഗ് എന്ന ആദ്യ വര്‍ഷത്തെ ബുദ്ധിമുട്ടൊഴിച്ചാല്‍ ബാക്കി പഠനവര്‍ഷങ്ങള്‍ ഇത്രയേറെ ആസ്വദിച്ച മറ്റു വേളകളുണ്ടാവില്ല.കളിയാക്കലുകളുടേയും മുറിപ്പെടുത്തുന്ന ഹാസ്യങ്ങളുടെയും ഇടയിലും കരുതുകയുംസ്നേഹിക്കുകയുംചെയ്തിരുന്ന പ്രീയപ്പെട്ട മുഖങ്ങള്‍ മറക്കാനാവില്ല.ആ നാളുകളീല്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചറീഞ്ഞു.എന്നില്‍ തന്നെ സന്തോഷിക്കാനാവുക എന്നത് പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യമാണെന്ന്.
കോളെജു ദിനങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഒരു വലിയ സൊഫ്റ്റ്വേര്‍ കമ്പനിയില്‍ നല്ല ജോലി.ചുരുങ്ങിയ നാളുകള്‍ കൊണ്ട് അവിടുത്തെ 20000 പേരില്‍ റ്റോപ് ടെണ്‍ റേറ്റിംഗില്‍ വരാന്‍ എനിക്കു കഴിഞ്ഞു.. പക്ഷേ ആരേയും വിശ്വസിക്കുവാന്‍ എനിക്കു കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.വെറുക്കപ്പെടുമോ,റിജക്റ്റ് ചെയ്യപ്പെടുമോ എന്നെ ഭയം മറ്റുള്ളവരെ സുഹൃത്തുക്കളാക്കുന്നതില്‍ നിന്നും എന്നെ തടഞ്ഞു.നിരാശയോടെ വീണ്ടും ഒരു ഒളിച്ചോട്ടത്തിനു മനസ്സ് പ്രേരിപ്പിച്ചു.എന്റെ ഏകാന്തത എന്നെ ‘ഗേ’ വെബ് സൈറ്റുകളില്‍ കൊണ്ടെത്തിച്ചു.പക്ഷേ അവിടെയും നല്ല സൌഹൃദങ്ങള്‍ കിട്ടിയില്ല.
കമ്പനി ജോലി ഉപേക്ഷിച്ചു ഞാനെന്റെ സ്വപ്ന നഗരമായ മുംബൈയ്ക്കു പോയി.ഒരു വര്‍ഷത്തെ ഫിലിം മേക്കിംഗ് ഡിപ്ലോമായ്ക്ക് ചേര്‍ന്നു.കോഴ്സ് അവസാനിക്കാറായപ്പോല്‍ പഠനഭാഗമായി എടുത്ത ഒരു ഡോക്യുമെന്ററി ഫിലിം എന്റെ ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിച്ചു.6 പേര്‍ ചേര്‍ന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി ചെയ്യേണ്ട പ്രോജെക്റ്റ്.ട്രാന്‍സ് സെക്ഷ്വാലിറ്റി എന്ന തീം ഞാന്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തു.ഒരു പക്ഷേ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സംഭവത്തിനു മുന്നോടിയായി വന്ന വഴിത്തിരിവ്.To Be...ME എന്ന പേരാണ് ആ ഫിലിമിനിട്ടത്.‘ഞാനായി ത്തീരുക’.. ഞാന്‍ തന്നെ അതില്‍ അഭിനയിച്ചു..ആദ്യമായി ഞാന്‍ എങ്ങനെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടുവോ അതില്‍ അഭിമാനിച്ച ദിവസം.ദൈവം എന്നെ സഹായിക്കുവെന്ന് ഹൃദയത്തില്‍ എനിക്കു തോന്നിയിരുന്നു. To Be...ME എന്ന എന്റെ ഡോക്യുമെന്ററി ഫിലിമിന് ആ വര്‍ഷത്തെ മികച്ച ചിത്രത്തിനുള്ള അവാര്‍ഡ് ലഭിച്ചു.
ഈ സംരംഭത്തിനു വേണ്ടി ഞാന്‍ നടത്തിയ റിസേര്‍ച്ചുകളില്‍ Sex reassignment Surgery അഥവാ ലിംഗമാറ്റ ശസ്ത്രക്രീയയെ പറ്റി ധാരാളം അറിവു ലഭിച്ചിരുന്നു.ഞാന്‍ എന്നില്‍ തന്നെ സന്തോഷമായിരിക്കുക എന്നതിനെ ക്കാള്‍ സന്തോഷമായിരിക്കുക എന്നതെന്റെ അവകാശം കൂടിയാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് എന്നില്‍ ബലപ്പെട്ടു.ഫിലിം കണ്ടതിനു ശേഷം പപ്പ ആദ്യം ചോദിച്ച ചോദ്യം’നീയെന്നാണ് അതിനു തയ്യറെടുക്കുന്നത്’എന്നായിരുന്നു.ആ ചോദ്യത്തിനു ശേഷം പിന്നിടൊരു തിരിഞ്ഞു നോട്ടം വേണ്ടി വന്നില്ല.
ബാങ്കോക്കിലെ ഡോ.ചേദാവത് ഒക്റ്റോ 19, 2007 നു എന്നെ ശസ്തക്രീയയ്ക്കു വിധേയനാക്കി.ദിവസം 4 ഹോര്‍മോണ്‍ ഗുളികകള്‍ ആജീവനാന്തം കഴിക്കേണ്ടതുണ്ട്.മുഖത്തെ രോമം നീക്കാന്‍ ഇലക്ട്രോളീസിസ് ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.ആകെ ചിലവ് 5.5 ലക്ഷമായി. എന്നാലും ഞാനിപ്പോള്‍ വളരെ സന്തോഷവതിയാണ്. ഞാന്‍ എന്നെ തന്നെ കണ്ടെത്തി.മാഡം എന്ന സംബോധന കേള്‍ക്കുക കാതില്‍ ഒരു സംഗീതം പോലെയാണിപ്പോള്‍ .സര്‍ജന്റെ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് എന്നെ വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് ‘ഇന്‍ഫെര്‍ട്ടൈല്‍ ഫീമെയ് ല്‍ എന്നണ്. രണ്ടു വാക്കുകളും ഒന്നു പോലെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും ഞാന്‍ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നത് രണ്ടാമത്തെ വാക്കിനാണ്.പ്രസവിച്ചതു കൊണ്ടു മാത്രമേ അമ്മയാകാന്‍ സാധിക്കു എന്നില്ല.എന്നാലുംഅസ്വാഭാവിക മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ കൂടെയാണെങ്കിലും ഒരു സ്ത്രീയായിമാറൂക എന്നത് ഉള്ളീലെ തടഞ്ഞു നിര്‍ത്താനാവാത്ത അഭിലാഷവുമായിരുന്നു.
ജീവിതം ഞാന്‍ ആസ്വദിക്കുന്നു.കമ്മലുകളും മേക്ക് അപ് കിറ്റുകളും,ഷൂസുമൊക്കെ തിരയുകയാണു ഞാനിപ്പോള്‍.ഞാനെന്റെ ജീവിതത്തെ കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു...ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ് അവള്‍ തന്റെ ജീവിതകഥ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു..
ലിംഗമാറ്റ ശസ്ത്രക്രീയയിലൂടെ പെണ്‍കുട്ടിയായി മാറിയ ഗസല്‍ എഴുതിയ ലേഖനം വളരെയേറെ ചിന്തിപ്പിച്ചു.ദൈവമേ.... ശിഖണ്ഡി (enunch) ,ആണും പെണ്ണും കെട്ടത് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് നാമൊക്കെ കളിയാക്കുന്ന ജീവിതങ്ങളിലൊരാളുടെ വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മുഖം ഇവിടെ കണ്ടു.ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടികര്‍മ്മപാളിച്ച മൂലം ജീവിതം ആസ്വദിക്കാനാവാതെ കുരുക്കപ്പെട്ട ജന്മങ്ങള്‍.ഖേദപൂര്‍വമേ കാണാനാകുന്നുള്ളൂ അവരെയൊക്കെ. ചെകുത്താനും കടലിനുമിടയിലെന്നോണം ജീവിതം.വടക്കേന്ത്യയില്‍ ചെന്നാല്‍ കടും നിറങ്ങളിലുള്ള വേഷഭൂഷാദികളണിഞ്ഞ് നിങ്ങളുടെയടുത്തേക്ക് ഇക്കൂട്ടര്‍ ഓടിയെത്തി കവിളില്‍ മുത്തമിടുമെന്നും കൈയിലുള്ളതൊക്കെ എടുത്തുകൊണ്ടു പോകുമെന്നൊക്കെ ഒരു സുഹൃത്ത് പറയുകയുണ്ടായി.സത്യമാണോ എന്നറിയില്ല, എന്നാലും സാരമില്ല,പൊയ്ക്കോട്ടെ.....പരിഹസിക്കരുതിനിയാരുമവരെ...ചിരിച്ചു തള്ളരുത്..ജന്മം നിര്‍ണ്ണയിക്കാന്‍ നമുക്കവകാശമില്ല. പുരുഷനായാലും സ്ത്രീയായാലും നിനക്കൊരു നിയോഗമുണ്ടെന്നു വിശ്വസിക്കുക..നിന്റെ ജന്മത്തില്‍ നീ ആയിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയില്‍ അഭിമാനിക്കുക.
ഗസല്‍..നല്ല പേര്, അതു പോലെ സുന്ദരമാണു മകളേ നിന്റെ മുഖവും മനസ്സും..പ്രായത്തില്‍ കവിഞ്ഞ പക്വതയോടെ നിന്റെ ജീവിതത്തെ നീ വരച്ചുകാട്ടിയിരിക്കുന്നു.പക്ഷേ എത്രകാലം നിന്നില്‍ വിശ്വസിച്ച് നിനക്ക് നില്‍ക്കാനാവുമെന്ന് ഞാന്‍ ഭയപ്പെടുന്നു.സമൂഹം നിന്നെ തിരിച്ചറിയുമ്പോള്‍ വീണ്ടും നീ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോകുമോ എന്നാണെന്റെ ദുഖം.എന്നും നിനക്കു വേണ്ടി, നിന്നെ പോലെയുള്ള ജീവിതങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന എന്നും എന്റ്റെ ഉള്ളിലുണ്ടാകും..സ്നേഹപൂര്‍വം...